Historia Pięciu Stad

[Fatum]

Dawno temu w tej krainie żyło pięć sprzymierzonych ze sobą koni o znanych chyba każdemu teraźniejszemu mieszkańcowi imionach. Były to dwa ogiery: Krwawe Kopyto o zimnej, zastygłej duszy i Ogniste Serce, którego cechowała wola walki, optymizm i niezmierzony temperament, oraz trzy klacze: szybka Rozwiana Grzywa o szlachetnej, czystej duszy, mądra, filozoficzna Pienista Fala i małomówna Bezbarwna Tęcza, patrząca na świat przez pryzmat obojętności. Każde z nich miało inny charakter, jednak wszyscy mieli zdolności przywódcze, charyzmę i byli bardzo zawzięci. Ich historie nie są do końca znane, lecz wiadomo, że wszyscy wychowali się w pewnej odległej, indiańskiej wiosce. Przez kilka lat żyli we względnej zgodzie, zachowywali się jak stado, choć zdarzały się mniejsze i większe sprzeczki. Nigdy żadne z nich nie rządziło resztą, wszyscy traktowali siebie z równością. Doszło jednak do tego, że Krwawe Kopyto przerosła chęć władania wszystkim dookoła. Począł spiskować przeciwko swoim towarzyszom, co doprowadziło do skłócenia ich wszystkich. Pomimo silnych namów Pienistej Fali, rozeszli się w różne strony, osiedlając się na przeróżnych terenach krainy i zakładając własne stada. Okazało się, że do tej niezamieszkanej przez ludzi dziczy poczęły napływać tłumy koni o różnych charakterach. Zwierzęta dołączały do wszystkich pięciu stad. Krwawe Kopyto niezmiernie cieszył się z napływu nowych członków, których szkolił na bezwzględne maszyny do zabijania. Ułożył sobie w głowie plan, który miał na celu zniszczenie swoich niegdysiejszych przyjaciół. W niedługim czasie szeregi zimnych morderców rozrosły się na tyle, że Krwawe Kopyto wysłał do Ognistego Serca, Pienistej Fali, Bezbarwnej Tęczy i Rozwianej Grzywy informację, zapowiadającą wojnę. Przywódcy po wielu naradach zadecydowali o zjednoczeniu swoich stad na czas wojny. Zdawali sobie sprawę z tego, jak Krwawe Kopyto przygotował swoją armię i że w pojedynkę nie mają szans na przeżycie.
Walki toczyły się przez długie miesiące. Raz wygrana przechylała się na stronę "tych złych", a raz było zupełnie na odwrót. Do ostatecznej walki doszło jednak właśnie tu, na polanie zwanej niegdyś Zieloną Niwą. Szeregi armii wszystkich pięciu stad były na tyle osłabione, że na polu walki stawili się wszyscy przywódcy stad. Krwawe Kopyto był zawzięty, a reszta koni doskonale zdawała sobie z tego sprawę. Ogniste Serce, Rozwiana Grzywa, Bezbarwna Tęcza i Pienista Fala stanęli ramię w ramię przeciwko zimnej, bezwzględnej duszy złego przywódcy. Bitwa ta trwała bardzo długo. Wszyscy władcy legendarnych stad zginęli zabici przez Krwawe Kopyto, jednak i jemu nie udało się przeżyć. Podczas walki zadano mu ciosy, które znacznie go osłabiły, a w jego grupie nie było już nikogo, kto byłby w stanie go opatrzyć. Sam padł, przytłoczony przez własne ego.
Z tej bitwy wyszło cało niewiele koni, jednak wystarczająco, by mogli przekazać historię następnym pokoleniom. Wreszcie znalazł się ktoś, kto dotarł tutaj i postanowił odnowić dzieło dawnych przywódców. Założono pięć stad i nazwano je imionami nieżyjących już koni. Krew wylana na tej polanie wypaliła dziury w sercach wielu zwierząt i sprawiła, że nie można było nazwać jej już Zieloną Niwą. Teraz to straszne cmentarzysko, zwane Miejscem Krwawej Bitwy. Panuje tu okropna atmosfera, przypominająca o wojennych losach legendarnych koni. Tylko odważne konie nie poddają się przytłaczającemu klimatowi owej legendarnej polany.
Dlaczego przytaczam tę opowieść? Bo historia zapomniana, to historia, która się powtórzy...