Leśny wąwóz

Kamage

Wąski wąwóz, który z obu stron gęsto porośnięty jest drzewami. Dzięki tym właśnie roślinom rzadko kiedy wieje tu silny wiatr.

__________________________________________________________

Kamage kłusem pojawił się w wąwozie. To miejsce nie miało szerokiej ścieżki, dlatego dwa konie obok siebie mogły się nie zmieścić, chyba, że w jednym z szerszych miejsc, w których można było wyprzedzać. Ogier zwolnił nieznacznie. Podobało mu się tu. Kopyta nie zapadały się aż tak w śniegu, ponieważ tego całego śniegu było naprawdę niewiele. Drzewa (głównie iglaki) dobrze spełniały swoją powinność. Kary nie odzywał się ani słowem. Był lekko przygnębiony, ale i szczęścliwy zarazem. Możnaby powiedzieć, że biegł w letargu, tak jakby go tu nie było. Jakby umarł, a był po prostu głęboko zamyślony. Myślał co może powiedzieć klaczy, a co lepiej zachować dla siebie.

Fatum

Idąc śladem ogiera, zwolniła. Otarła się o jego kary bok i rozejrzała się dookoła. Pierwszy raz tu była, ale wąwóz sprawiał wrażenie przyjemnego miejsca. Ci najważniejsze nie docierał tu mroźny wiatr, przynoszący ze sobą śnieg, a to już było coś. Otrzepała się z resztek białego puchu. Machała rytmicznie ogonem i rozmyślała. Nad wszystkim. Nad pytaniami, które ciągle miała w głowie. Zapomniała już jak się zachowywać w towarzystwie Kamage. Odzwyczaiła się od jego obecności.

Kamage

Nadal kłusował, a w tej akurat chwili przypominał sobie te śmieszne zdarzenia z przeszłości. Ciszę, która panowała w tym miejscu przerwał jego głośny, krótki śmiech. Tak, zaczął śmiać się na głos. Czy to było dziwne?
- Masz jakieś pytania. - stwierdził patrząc na nią kątem oka. Znał już ją trochę, dlatego takie rzeczy po prostu wiedział. Uśmiechnął się zadziornie i zwolnił, tym razem do stępa. Domyślał się, że teraz będzie musiał się jakoś wytłumaczyć, i że to całe tłumaczenie nie będzie zbyt przyjemne.

Fatum

Również zwolniła do stępa. Szła lekko z tyłu, gdyż wąwóz faktycznie był ciasnawy. Klaczy to jednak wcale nie przeszkadzało. Spojrzała na niego dziwnie gdy się zaśmiał, jednak sama się uśmiechnęła. -Owszem, mam... Chociaż większość z nich powinnam chyba zadać samej sobie.- odpowiedziała, zamyślając się na moment. -Co Cię tak rozbawiło?- zapytała po chwili. Miała odłożyć to pytanie w kąt świadomości, ale nie mogła się powstrzymać przed zadaniem go. Machnęła żywo ogonem, nie ukrywając ciekawości.

Kamage

- Przeszłość, albo głupota. - stwierdził bez entuzjazmu. Uśmiechnął się jednak do klaczy, odwracając głowę.
- Myślę, że prędzej głupota. - mruknął. Moja głupota. - dopowiedział, ale w myślach. Nie chciał robić z siebie kompletnego idioty, nie było warto. Jego uśmiech z łagodnego przemienił się w zadziorny. Zagalopował, chyba po raz pierwszy od dłuższego czasu. Nie był to szybki galop, ale z czasem kary przyśpieszył, ścieżka aż się o to prosiła. Oczywiście zastanawiał się jak na to zareaguje klacz, ale po chwili wyleciało mu to z głowy. Od tak, po prostu. Dziwne? Z pewnością. Skupił się na swoich kopytach. Bolały go nogi, ale nie zwracał na to uwagi.

Fatum

Uśmiechnęła się, bardziej do siebie. Niby wszystko wróciło do normy, ale czuła się tak... Dziwacznie. Jakby ogier potrzebował jej tylko na otarcie łez... Miała nadzieję, że to kwestia czasu i w końcu znów będą tak blisko siebie jak przed tym felernym zniknięciem, za które przecież do tej pory pluła sobie w brodę. Gdy Kamage ruszył galopem, z nieskrywanym zadowoleniem ruszyła za nim. Też dawno nie biegała, a jej nogi zdecydowanie domagały się ruchu. Trochę strzykało jej w stawach, ale galopowała z uniesionym ogonem i radością wypisaną w oczach.

Kamage

Powoli zaczynał się męczyć, a otoczenie wokół nich zmieniało się z kroku na krok. Las stawał się rzedszy, a wąwóz szerszy. Ogierowi wydawało się, że wzrok płata mu figle. Zaczął uważniej przyglądywać się otoczeniu, przez co zmuszony był zwolnić.
W pewnym momencie zatrzymał się gwałtownie i niemalże od razu odsunął się na bok, by klacz na niego nie wpadła. Tak, nadal o niej pamiętał. Przecież ją kochał, tak czy nie? A skoro ją kochał, to przecież nie chciał by jej się coś stało, prawda?
Jego uszy niemalże przylegały do czaszki. Nie był pewien czy dobrze widział, że w zaroślach czai się wilk, a dokładniej mówiąc wilczyca, która z agresją spoglądała na konie.
Przecież był niemal przekonany, że dzisiaj ma problemy ze wzrokiem (jak to było ujęte powyżej). Prawdę mówiąc nie do końca zdawał sobie sprawę z tego, że Fatum jest z nim tutaj. Miał wrażenie, że to jego mózg w obawie przed końciem urzeczywistnia jego wyobrażenia o happy-endzie całej tej historii.

... masło maślane. -.-