Stary Wąwóz

Gracja · Gość

Tutaj trzba , bardzo uważać . Jest tu strasznie i ponuro , moze nawet są tu duchy ....

Musta Tulevia

Musta wbiegła wciąż parskając z odrazy. Jakoś nigdy nie zasmakował tych gorzkich pieszczot i nie będzie chciała zasmakować. Ale to nie znaczy że ma na to patrzeć!
Zatrzymała się i spojrzała na miejsce do którego przybyła. Było tutaj... nawet ciekawie. Po wstępnych oględzinach Tulevia powoli zaczęła zwiedzać ów wąwóz.

Sad Shade

//Wiesz juz dlaczego nie masz kolorku ? Bo ja wiem ;P dlatego, że jeszcze nie jesteś przypisana do stada

//

Wbiegł dzikim cwałem, że dopiero po chwili zauważył, że ktoś tu jest. Spodobał mu się ten wąwóz. To była dosyć ładna klacz. Podszedł do niej. - Witaj, jestem Sad Shade - powiedział z dumą.

Musta Tulevia

Odwróciła się powoli w kierunku ogiera który coś mówił o tym że jest smutny. Zaciekawił ją więc przyglądnęła mu się. - Witaj... - po dłuższej chwili dodała : - Musta Tulevia - przedstawiła się. Była dość nieufna. Oczywiście nie miała pojęcia że to członek z jej stada.

Gracja · Gość

// To nie pisz że nalezysz do stada napisz np. ... , mam na oku itp. //

Na swoje terytoria przygalopowała siwa klacz , ujrzała dwa konie , rozmawiające ze soba i podkłusowała do nich sie przywitać:
- Witajcie ! Jestem Gracja , a wy ? - Zapytała z zaciekawieniem....

Musta Tulevia

Gracja · Gość

// to nie było do ciebie , tylko do Sad Shade , i sory ze sie wtracam do waszych rozmów , ale miałam sprawe juz idę //

Siwa klacz , nie zabardzo miała ochotę rozmawiac , odgalopowała od innych koni i od starego wąwozu ...

Sad Shade

// ja też zostałam przyjęta //

Spojrzał obojętnie na nowa klacz i od razu odwrócił głowę do Musty. - Z jakiego jesteś stada? -spytał klaczy chociaż domyślał się jaka padnie odpowiedz. Przyjrzał się jej dokładnie.

Musta Tulevia

Gdyby rozmawiała z innym koniem, uznałaby ze rozmowa jest śmiertelnie nudna. Ale nie teraz. W tym ogierze czuła coś znajomego i po chwili zaufała mu na 25%! Co jest trochę dziwne dla Musty ale jednak.
- Bezbarwna tęcza - powiedziała bez widocznego zapału. Jednak była ciekawa skąd jest ogier.

Sad Shade

-Ja też -odpowiedział bez większego entuzjazmu. Machnął ogonem na boki odganiając sięod tych wstrętnych much i zapytał -Długo tutaj jesteś?-przyglądał się klaczy uważnie. On jeszcze jej tu nie widział. Zamyślił się na chwile; to u niego się bardzo rzadko zdażało ale w tym przypadku...

Musta Tulevia

Spojrzała na niego. No tak. Wiedziała że coś w nim znajomego jest. Pogrzebała kopytem w ziemi i parsknęła.
- Jestem tutaj długo i krótko. Zależy na jaką liczysz odpowiedź - powiedziała do niego z dziwnym błyskiem w oku.

Sad Shade

-Hmm...-Spoglądał na nią z tajemniczym uśmieszkiem. - Można powiedzieć, że liczyłem na podobną odpowiedź-odpowiedział z nutką obojętności klaczy. Popatrzył jeszcze raz na Stary wąwóz, który dosyć mu się spodobał, a potem pówrócił ślepiami do klaczy.

Musta Tulevia

Przyklękła na ziemi, a potem położyła się. Nie chciało jej się wstawać. Oj nie chciało. Spojrzała na niego, spokojnie.
- Hm. - odparła. Zaczynało się robić nudno...

Sad Shade

Wyczytał z jej ''twarzy'' że jest jej trochę nudno z resztą on też zaczynał się nudzić. Spojrzał na nią i powiedział - A więc na co pani ma ochotę do rozmowy ? - zachichotał.

Antoinette · Gość

Przykłusowała do kanionu. Najpierw uważnie się po nim rozejrzała, a po chwili otarła o jedną z jego ścian. Od razu poczuła przyjemny chłód przeszywający jej ciało. Parsknęła cicho.

Zafrina

Weszła powoli i rozejrzała się. Było tu dużo koni, ale nie widziała tego z którym miała się spotkać. W kanionie było chłodniej niż w innych miejscach, ale jej to nie przeszkadzało.

Nevers

/ Minęło sporo czasu. Nikogo tu nie ma. /

Wyłonił się zza zakrętu tak szybko, że można byłoby wziąć go za ducha. Choć był kary. Przed nim spacerowała siwa klacz, właściwie nie wiedział co to za jedna. Pewnie nowa. Zwolnił tempa, nie chciał za szybko iść w stronę nieznajomej. Bo po co?

Zafrina

Obejrzała się za siebie słysząc czyjś krok. To chyba z nim miała się spotkać. Nie chętnie zatrzymała się i odwróciła do Przywódcy. - Witaj. - Powiedziała cicho i skinęła łbem. Nie miała ochoty z nikim rozmawiać, ale wypadało się przywitać.

Nevers

Uniósł brwi, ale zaraz przywitał ją poprawnym skinieniem głowy. Właśnie, poprawnym. Grzeczna pogarda. Zatruta kolczasta broń sprawiedliwości.
Ruszył w kierunku klaczy, nie miał jednak żadnych większych chęci do rozmowy - po prostu podszedł, a jego smolista grzywa falowała na wietrze jak flaga piracka.
Jak dotąd nie odezwał się do przybyłej ani słowem, a jak mniemał nie odezwie się. Kąciki jego warg uniosły się ku górze, tworząc kpiący uśmieszek, jaki często można było zobaczyć na jego pysku.

Zafrina

Nic nie zrobiła tylko stała w miejscu i mierzyła ogiera wzrokiem. Nie wiedziała czego jakie ma zamiary Przywódca, więc na razie nic nie robiła. Przyglądała się teraz uważnie Nevers.

Nevers

/ Nevers to Przywódca, nie Przywódczyni. To jest ogier /

Nevers? Nie miał zamiarów. Stał spokojnie i milczał, patrząc daleko, za klacz nieobecnym spojrzeniem. Często się zamyślał, ale nie był marzycielem. On myślał... myślał... nie wiadomo o czym. On sam chyba też nie wiedział. Wyłączał się ze świata żywych i błądził myślami poza tak przyziemnymi sprawami jak życie. Bo co go to obchodziło? Każdy nowy dzień - te same sytuacje, powtarzane miliony razy przez pięć długich lat jego żywota. Cieszył się? Nie bardzo. Nudziło go życie, ale nie miał ambicji poznać smaku przygód czy czegoś innego. Żył z dnia na dzień tak samo. Więc po cóżby myśleć o życiu?

Zafrina

Po prostu dalej stała i przyglądała się ogierowi. Bo co miała robić? Większość koni już dawno zaczęło by mówić, ale nie ona. Rozmowa była zbędna. Cisza była tym co dało się lubić.

Nevers

On również nie mówił. Przechadzał się po wąwozie, który wyglądał jakby zaraz mógł się zawalić. A nawet gdyby się zawalił, jemu nie sprawiłoby to różnicy. Zapewne dalej by się przechadzał po tym, co niegdyś było wąwozem. No ale darujmy sobie tą teorię. Wąwóz się nie zawali. To było pewne.

Zafrina

Nie zamierzała wlec się za ogierem jak głupia. Odwróciła się w zupełnie inną stronę i zaczęła iść w tamtym kierunku.

Nevers

Nie obchodziło go to, gdzie poszła klacz. Szedł przed siebie, nie odwracając się do niej.
Nagle, coś obok niego zasyczało. Spojrzał w stronę odgłosu i ujrzał węża, wijącego się przed nim. Nie wahając się stanął dęba i zaatakował stworzenie kopytami.
Cios!
Wąż leżał martwy.