Stary Wąwóz

Fatum

Posmutniała nagle z tylko sobie znanego powodu. Spojrzała gdzieś w dal i odeszła jej ochota na przekonywanie ogiera do nie wiadomo czego. Zwiesiła lekko łeb i wbiła tępy wzrok przed siebie, mruknąwszy wcześniej coś nie do końca niezrozumiałego w stronę Romance. Machnęła leniwie ogonem i westchnęła ciężko.

Romance

Mimowolnie odwrócił łeb w stronę klaczy. Nagle wszystko mu odeszło. Spojrzał na Fatum tkliwym wzrokiem, ale się nie ruszył. mruczał coś pod nosem, aż w końcu wymamrotał krótko:
- Przepraszam.

Fatum

-Nie masz za co.- burknęła. Dobrze wiedziała dlaczego się smuci, jednak tego chyba nie mogła powiedzieć Romance. Wątpiła, że będzie chciał o tym słuchać. Wątpiła, ze ktokolwiek będzie chciał o tym słuchać. Westchnęła, nie spuszczając beznamiętnego wzroku z przestrzeni, którą miała przed sobą. Była ona tak samo beznadziejna jak Fatum.

Romance

Tak jak mu się wydawało - wiedział, że nie wytrzyma jeśli zobaczy Fatum. Podszedł do klaczy mimowolnie po czym dmuchnął w Jej siwą sierść, by zwrócić jakoś na siebie uwagę. Zerknął na Jej odwrócony łeb.
- Podobno mimo wszystko uważasz mnie za "przyjaciela". Skoro tak to mów o co chodzi. - bąknął do klaczy.

Fatum

Uniosła powoli głowę i przeniosła wzrok na Romance. Uśmiechnęła się smutno i machnęła bezsensownie ogonem. -Nie wiem czy chciałbyś słuchać o moich rozterkach i problemach z własną beznadziejnością.- ponownie westchnęła ciężko i zwiesiła żałośnie uszy.

Romance

- Może jakoś to przeżyję. - odparł już nieco normalniejszym tonem. - O własnej beznadziejności mówi sporo osób, chociaż z reguły są to błahe powody. Nie rozmawiam to słucham. - stwierdził wzruszając barkami. Spojrzał ponownie na klacz.

Fatum

Uśmiechnęła się tylko smutno, nadal nie wierząc w to, że ogier chciałby słuchać o jej problemach, które były przecież jej. Nie przywykła obarczać swoimi zmartwieniami innych. Przeniosła beznamiętny wzrok przed siebie i machnęła tępo ogonem.

Romance

Tupnął głośno kopytem, by pokazać, że nadal czeka na odpowiedź klaczy. Nie miał zamiaru odpuścić. To na pewno. Przecież nie odpuści kiedyś to nie odpuści teraz, prawda? No proste. (xd)

Fatum

-Moje zbyt idealne życie nie mogła chyba trwać zbyt długo. - spojrzała wprost w oczy ogiera. -Prościej mówiąc... Mój "kochaś" jak to kiedyś go nazwałeś... Po prostu mamy problemy. - w jej oczach zaszkliły się łzy, jednak klacz nie pozwoliła im popłynąć. Uniosła nieco łeb i przygryzła wargi.

Romance

Jeszcze nigdy nie widział jak klacz płacze. Wymamrotał coś niezrozumiałego pod nosem nie wiedząc zbytnio co ma powiedzieć.
- Przykro mi. - mruknął tylko i spojrzał obojętnie na swoje kopyta.

Fatum

/musiałam nieco zmienić poprzedni post, bo Kamisz jednak nie odchodzi. xP/

Spojrzała gdzieś w bok i uśmiechnęła się smutno. -Nie musisz mi współczuć. Nie wymagam tego od nikogo. - powiedziała spokojnie. Ostatnio była rozdarta między kilkoma sprawami, przejmowała się błahostkami(i nie tylko) jeszcze bardziej niż zwykle.

Romance

- Nie muszę, ale mogę. - odpowiedział tylko lekkim głosem. Machnął na boki długim ogonem i spojrzał w niebo. Obecnie było ono dosyć czyste, chociaż łatwo można było dostrzec jego szarą barwę. Może i pogoda mu nie przeszkadzała, ale mimo wszystko wolał, gdy słońce grzeje mu grzbiet, a trawa rośnie bujnymi kępami.

Fatum

Westchnęła i zwiesiła głowę, znów wpatrując się tępo w przestrzeń. Ostatnio miała skłonności do "zawieszania się", gdy tylko pomyślała o czymś przygnębiającym. Tak też było i tym razem. Machnęła leniwie ogonem i na chwilę zapomniała o obecności Romance. Dała się porwać myślom.

Romance

Mruknął coś niezrozumiałego pod nosem i począł kierować się w jakimś zupełnie innym kierunku. Wąwóz na nowo wypełnił się cichym, miarowym stukotem kopyt. Z racji, że już taki chód miał i nie zwracał na to większej uwagi kiwał przy stąpaniu po skale miarowo głową.

Fatum

Poszła za Romance, pozostając nieco w tyle. Spod jej kopyt także wydobywał się miarowy stukot, jednak był cichszy od kroków ogiera. Westchnęła cicho, wbijając wcześniej wzrok w podłoże pod swoimi nogami. Nie wiedziała co ma powiedzieć, co zdarzało się mimo wszystko dość często.

Romance

Doszedł do samego końca wąwozu. A może był to początek? Sam nie wiedział, bo chyba tylko on miał ostatnimi czasy takie głupie myśli. Przystaną leniwie i odrzucił irytującą grzywkę gdzieś na bok. Nawet mu tak bardzo nie przeszkadzała jak kiedyś. A może to większe skupisko obojętności? Jak na niego ostatnio miał zbyt dużo wylewów uśpionych przez lata uczuć, emocji. Jego zdaniem odrażających acz chwilami dziwnie przyjemnych i bolesnych. Spojrzał w niebo ciemnymi ślepiami co sprawiło, że się zamyślił. Na raczej mało istotne tematy.

Fatum

Wodziła wzrokiem po pysku Romance. Starała się wyczytać jego emocje, co było wyjątkowo trudne. Chciała zadać swoje firmowe pytanie "o czym myślisz?" jednak się powstrzymała. Po pierwsze było to zbyt przewidywalne, a po drugie mało kto odpowiadał na nie szczerze. Fat najwyraźniej musiała wymyślić sobie jakieś inne zapytanie, które mogłaby zadawać w takich chwilach ciszy.

Romance

Przypominając sobie o realnym świecie, spojrzał na Fatum ciemnymi ślepiami. Nieświadomie zrobił to co Ona - zastanawiał się, o czym klacz myśli. Jednak Jej twarz jak zawsze była nieprzenikniona. Machnął na boki długim ogonem, by odgonić natrętne muchy. Cóż... Ciepło to i robactwo - pomyślał.

Fatum

Przekrzywiła łeb, wciąż patrząc na ogiera. W jej oczach iskrzył się ledwo dostrzegalny błysk zainteresowania, jednak stłumiła go. Nie lubiła okazywać uczuć. Zawsze była skryta, nawet przed końmi, które dobrze znała. Albo może wydawało jej się, że je dobrze znała...

Romance

Nieoczekiwanie odwrócił się do klaczy tyłem mamrocząc coś niezrozumiałego pod nosem. Ruszył przed siebie wolnym stępem z głową przy ziemi. Ciężko było stwierdzić o co mu tak właściwie chodzi, bo sam tego nie wiedział. Machnął na boki ogonem.